małopolskie konie
 
Encyklopedia PWN
małopolskie konie,
szlachetne konie półkrwi wyhodowane w południowo-wschodniej Polsce z miejscowych koni prymitywnych, uszlachetnianych końmi czystej krwi arabskiej, pełnej krwi ang., końmi austro-węgierskimi (gł. rody: Furioso, Schagya, Przedświt, Gidran i Nonius) oraz lipicanerami i końmi wielkopolskimi;
Pochodzenie: Polska (południowo-wschodnia część kraju)
Wysokość w kłębie: od 155 cm (klacze, ogiery 160 cm; według progamu hodowlanego Polskiego Związku Hodowców Koni)od 170 cm (ogiery, klacze 165 cm; według progamu hodowlanego Polskiego Związku Hodowców Koni)
mają ładną, suchą budowę, dużą wytrzymałość, wysokość w kłębie 155–165 cm, maść gniadą, siwą, karą lub kasztanowatą; w obrębie koni małopolskich rozróżnia się obecnie odmiany: lubel., krak.-tarnowską (dawna sądecka), rzesz.; państw. stadniny koni małopolskich: Janów Podlaski, Walewice, Trzebienice, Stubno, Prudnik, Pruchna.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia