luwijski język

luwijski język,

jeden ze starszej grupy anatolijskich języków indoeuropejskich;

używany w II tysiącleciu p.n.e. przez Luwijczyków, gł. w Luwii na południowym obszarze Azji Mniejszej; występował w 2 odmianach: klinowej, zaświadczonej przez teksty odkryte w Boğazkale, i hieroglificznej; spokrewniony z hetyckim.