leszczyna, lud. orzeszyna, Corylus,
rodzaj z rodziny brzozowatych;
leszczyna
Encyklopedia PWN
ok. 15 gat. krzewów lub niskich drzew; jedna z najstarszych roślin sadowniczych w Europie; występuje również w południowo-zachodniej Azji, północnej Afryce i w USA. Liście jajowate lub okrągłe, piłkowane; kwiaty wiatropylne, rozdzielnopłciowe; owoc — jadalny, jednonasienny orzech, otoczony liściastą okrywą; orzechy laskowe mają największą wartość kaloryczną ze wszystkich owoców klimatu umiarkowanego (ok. 660 kcal/100g) i zawierają 60% tłuszczu, 17% strawnego białka, 7–8% węglowodanów, wit. A, B i C, sole mineralne; są używane w cukiernictwie, także do wyrobu oleju. Do najpopularniejszych gat. należą: l. pospolita, wysokość do 5 m, wytrzymała na mróz i zmienne warunki glebowe — plon z jednego krzewu wynosi 2–5 kg, drewno lekkie, giętkie, używane m.in. na obręcze do beczek; z pędów wyrabia się laski, wędziska itp., z węgla — pałeczki rysunkow; l. pontyjska z południowo-zachodniej Azji, wysokość do 5 m, mniej wytrzymała na mróz i wrażliwsza na niekorzystne warunki glebowe. Szlachetne odmiany l. są uprawiane w celu pozyskiwania orzechów laskowych (w uprawie najczęściej l. pontyjska), gł. w Turcji, Włoszech, Hiszpanii i USA
