leine, lajny,
niem. rasa owiec długowełnistych wyhodowana w dolinie rz. Leine (okolice Hanoweru);
leine
Encyklopedia PWN
powstała z krzyżowania miejscowych owiec z trykami ras fryzyjskich, berrichon, merynos, leicester i cotswold; obecnie w Niemczech po kolejnych krzyżowaniach z trykami fryzyjskimi i rasy texel jest nazywana owcą niem. białogłową; masa ciała maciorek ok. 60–75 kg, tryków 80–100 kg; rasa bezroga; głowa mała, nieowełniona, z lekko zwisającymi uszami; nogi nieowełnione; rocznie od maciorki 4,5–5 kg wełny (dł. 12–14 cm); rasa odporna na choroby, łatwa do opasania; w Polsce gł. na Pomorzu Zachodnim i Dolnym Śląsku; używane m.in. do doskonalenia długowełnistych owiec polskich.
