lampa błyskowa
 
Encyklopedia PWN
lampa błyskowa,
fot. ogólna nazwa lamp emitujących w krótkim czasie (nanosekund, milisekund) strumień światła lub innego promieniowania elektromagnetycznego, m.in. rentgenowskiego (np. Hivatronic, Fexitron), do oświetlenia lub opromienienia fotografowanego obiektu.
Rozróżnia się lampy błyskowe spaleniowe, w których łatwo palny materiał (np. wiórki magnezu) znajdujący się w bańce szklanej zawierającej gazowy tlen, ulega błyskawicznemu spaleniu pod wpływem impulsu elektr., oraz lampy błyskowe wyładowcze (lampa wyładowcza), pot. zw. fleszami, w których ładunek elektr. zgromadzony w kondensatorze o dużej pojemności powoduje krótkotrwałe, intensywne świecenie gazu (najczęściej ksenonu) w palniku lampy błyskowej. Do tej drugiej grupy źródeł promieniowania zalicza się też lasery impulsowe, emitujące w bardzo krótkim czasie (rzędu nanosekund) bardzo silny strumień spójnego promieniowania monochromatycznego. Pierwszą lampą błyskową była spaleniowa lampa magnezjowa (magnezja była mieszanką sproszkowanego magnezu z utleniaczem: azotanem lub chloranem potasu), skonstruowana 1892 przez Hamphreya. Następnie zastąpiono magnezję znacznie lepszą do tego celu cienką folią aluminiową (w odróżnieniu od magnezji nie dymi podczas spalania) — J. Ostermeyer zastosował ją w wynalezionej przez siebie lampie błyskowej z elektr. zapłonem (żarówce błyskowej), której produkcję rozpoczęto 1929. W 1940 amer. firma Kodak-Eastman rozpoczęła produkcję lamp błyskowych wyładowczych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia