krochmalnictwo,
tradycyjna nazwa działu produkcji, obejmującego otrzymywanie krochmalu (mączki skrobiowej) z bogatych w skrobię surowców roślinnych, jak: bulwy ziemniaka i manioku, ziarna pszenicy, kukurydzy, ryżu, korzeni maranty, rdzenia palmy sagowej (sagownica);
krochmalnictwo
Encyklopedia PWN
krochmal otrzymuje się w zakładach przem., zw. krochmalniami. Proces otrzymywania skrobi ziemniaczanej (ziemniaki są podstawowym surowcem do otrzymywania skrobi w pol. warunkach) polega na rozdrobnieniu ziemniaków na tarkach, oddzieleniu części płynnej (wody sokowej) na wirówkach, wymyciu krochmalu, rafinacji, odwodnieniu, wysuszeniu i magazynowaniu. Z 1 t przerobionych ziemniaków, zawierających ok. 17% skrobi, uzyskuje się ok. 200 kg handl. mączki ziemniaczanej (o zawartości wody ok. 20%) oraz produkty uboczne — mleczko krochmalowe i wycierkę ziemniaczaną. W czasach staroż. i w średniowieczu otrzymywano krochmal ze zmielonej pszenicy, z ziemniaków — od XVIII w. Rosnące w XIX w. potrzeby przemysłu włók., papierniczego i spoż. — najważniejszych odbiorców mączki skrobiowej — wpłynęły na rozwój krochmalnictwa (gł. ziemniaczanego) w Holandii, Niemczech, Rosji i Francji, a następnie w USA (z kukurydzy, pszenicy) i w Wielkiej Brytanii (z ryżu). W Polsce pierwsze krochmalnie zał. w 2. poł. XIX w.
