kotlarstwo,
rzemiosło produkujące naczynia z blachy, głównie miedzianej lub mosiężnej — duże kotły dla rzemiosła oraz naczynia do potrzeb domowych, zwykle pobielane cyną.
kotlarstwo
Encyklopedia PWN
Rozpowszechnione już w starożytności, w Polsce znane ze źródeł pisanych od XIV w., największy rozkwit przeżywało w XV–XVII w.; początkowo kotlarze należeli do cechów zbiorczych, od XVI w. powstawały odrębne cechy kotlarskie (np. 1575 w Krakowie, 1616 we Lwowie, 1619 w Lublinie); zawód mało liczebny, w XVI–XVIII w. skupiał w dużych miastach po 4–10 mistrzów (np. Gdańsk, Kraków, Lwów, Poznań, Toruń), w mniejszych ośrodkach po 1–2, występujący jednak w znacznej części miast; w XIX w. upadek kotlarstwa związany z rozwojem przemysłowej produkcji naczyń; dłużej (jeszcze w połowie XX w.) utrzymało się kotlarstwo wśród Cyganów. Obecnie ręczną pracę kotlarską (młotkowanie, wyklepywanie) zastępuje tłoczenie na prasach.
