kosaciec
 
Encyklopedia PWN
ok. 300 gat. bylin kłączowych lub cebulowych występujących w Europie, północnej Afryce, Azji (strefa umiarkowana) i Ameryce Północnej; liście zwykle mieczowate; kwiaty bardzo okazałe, barwne (najczęściej fioletowe, niebieskie lub żółte); w Polsce 4 gat.; najpospolitszy jest kosaciec żółty, I. pseudoacorus, do 1 m wys., o kwiatach żółtych; rośnie nad brzegami wód; kłącze (tzw. korzeń fiołkowy), zawierające olejki eteryczne, użytkowane w przemyśle kosmetycznym, cukierniczym i farm.; na wilgotnych łąkach i w zaroślach kosaciec syberyjski, I. sibirica, do 80 cm wys., o kwiatach fioletowych, chroniony; wiele gat. (np. kosaciec niemiecki, I. germanica, kosaciec florentyński, I. florentina) uprawia się na kwiat cięty w licznych odmianach, a także jako jedne z najpiękniejszych bylin ozdobnych o pachnących kwiatach — od białych przez żołte, pomarańczowe, różowe, czerwone, niebieskie, fioletowe do brązowo-bordowo-czarnych.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Kosaciec żółty (Iris pseudacorus)fot. M. Sokólska-Połutrenko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia