kontrola poznawcza,
psychol. w szerszym znaczeniu — poczucie wpływu na rzeczywistość wynikające z jej rozumienia, znajomości przyczyn wydarzeń i możliwości ich przewidywania przez człowieka;
kontrola poznawcza
Encyklopedia PWN
kontrola poznawcza jest osiągana dzięki angażowaniu się człowieka w wyjaśnianie przyczyn zdarzeń (tzw. procesy atrybucji) i wytwarzaniu przez niego schematów poznawczych dotyczących owych wydarzeń; w znaczeniu węższym — umiejętność radzenia sobie przez jednostkę z zagrożeniem psychol. (wywołanym takimi czynnikami, jak np. stres egzaminacyjny czy choroba) przez zastosowanie strategii poznawczych, polegających na odpowiednim ukierunkowaniu uwagi i reinterpretacji sytuacji; wyróżnia się 2 zasadnicze, różne jakościowo strategie: koncentracji na zagrożeniu (co sprzyja wczesnemu wykrywaniu niebezpieczeństw i przygotowaniu skutecznych sposobów radzenia sobie) oraz odwracania uwagi od zagrożenia (co sprzyja redukcji napięcia i polepszeniu samopoczucia).
