kontrmarsz
[fr.]:
kontrmarsz
Encyklopedia PWN
1) sposób prowadzenia ognia przez piechotę zachodnioeur. XVI–XVII w., odpowiednik karakolu w kawalerii; polegał na kolejnym oddawaniu salw z broni palnej przez poszczególne szeregi zwartego oddziału, które następnie wycofywały się na tył kolumny w celu ponownego załadowania broni; pozwalało to na prowadzenie przez oddział ognia ciągłego;
2) w dawnej terminologii wojsk. marsz wykonywany w kierunku przeciwnym do dotychczasowego, w celu przegrupowania wojsk i dostosowania ugrupowania do nowej sytuacji.
