kontratenor
muz. wysoki głos męski o możliwościach techn. i skali głosu kobiecego (tenor altowy), uzyskiwany m.in. przez śpiew falsetem;
[łac.-wł.],
kontratenor
Encyklopedia PWN
stosowany w wykonawstwie muzyki dawnej (np. przy wykonywaniu partii komponowanych dla kastratów); także śpiewak dysponujący takim głosem; w średniow. utworach polifonicznych głos przeciwstawiony tenorowi.
