komora pęcherzykowa

komora pęcherzykowa,

fiz. rodzaj detektora promieniowania jonizującego.

Ślad przechodzącej cząstki jest widoczny w przegrzanej cieczy (ciekły hel, propan i in.) wypełniającej komorę jako pasmo pęcherzyków pary, które zostały utworzone na jonach, powstałych wzdłuż drogi cząstki; stan przegrzania osiąga się przez gwałtowne rozprężenie cieczy; ponowne sprężenie powoduje zanik pęcherzyków (czas trwania takiego cyklu ok. 1 s); ślad cząstki fotografuje się przez przezroczystą ścianę komory; analiza toru pozwala na przeprowadzenie pomiaru pędu cząstki oraz jej prędkości; skonstruowana 1952 przez D.A. Glasera; obecnie nie jest stosowana ze względu na duży czas martwy (tj. czas, po którego upływie detektor może zarejestrować kolejną cząstkę) i nieelektroniczny sposób rejestracji danych.