klucz publiczny

klucz publiczny,

inform. sposób szyfrowania informacji stosowany wówczas, gdy nie ma możliwości bezpiecznego uzgodnienia klucza szyfrowania (kryptologia) między nadawcą a odbiorcą (np. w Internecie);

dla każdego odbiorcy A definiuje się parę kluczy: publiczny U_A i prywatny R_A; dla ustalonej (powszechnie znanej) pary funkcji: szyfrującej f i deszyfrującej g oraz dla dowolnego komunikatu X zachodzi równość: g(f(X, U_A), R_A) = X, tzn. komunikat zaszyfrowany k.p. odbiorcy może być rozszyfrowany tylko jego kluczem prywatnym. Funkcje są tak dobrane, aby parę (U_A, R_A) można było łatwo wygenerować, ale by na podstawie k.p. nie dało się w rozsądnym czasie wygenerować klucza prywatnego; odbiorca A może wówczas rozpowszechnić (np. na stronie WWW) swój k.p., by każdy mógł zaszyfrować nim komunikat przeznaczony dla A; tak zaszyfrowanego komunikatu nikt poza A nie może rozszyfrować.

W najpopularniejszej metodzie szyfrowania k.p. (metoda RSA — R. Rivesta, A. Shamira i L. Admemana, 1978) klucz prywatny zawiera 2 bardzo duże liczby pierwsze (kilkusetcyfrowe), a k.p. — ich iloczyn.