klucz publiczny,
inform. sposób szyfrowania informacji stosowany wówczas, gdy nie ma możliwości bezpiecznego uzgodnienia klucza szyfrowania (kryptologia) między nadawcą a odbiorcą (np. w Internecie);
klucz publiczny
Encyklopedia PWN
dla każdego odbiorcy A definiuje się parę kluczy: publiczny UA i prywatny RA; dla ustalonej (powszechnie znanej) pary funkcji: szyfrującej f i deszyfrującej g oraz dla dowolnego komunikatu X zachodzi równość: g(f(X, UA), RA) = X, tzn. komunikat zaszyfrowany k.p. odbiorcy może być rozszyfrowany tylko jego kluczem prywatnym. Funkcje są tak dobrane, aby parę (UA, RA) można było łatwo wygenerować, ale by na podstawie k.p. nie dało się w rozsądnym czasie wygenerować klucza prywatnego; odbiorca A może wówczas rozpowszechnić (np. na stronie WWW) swój k.p., by każdy mógł zaszyfrować nim komunikat przeznaczony dla A; tak zaszyfrowanego komunikatu nikt poza A nie może rozszyfrować.
W najpopularniejszej metodzie szyfrowania k.p. (metoda RSA — R. Rivesta, A. Shamira i L. Admemana, 1978) klucz prywatny zawiera 2 bardzo duże liczby pierwsze (kilkusetcyfrowe), a k.p. — ich iloczyn.
