klimatyzacja

klimatyzacja

[łac. < gr.],

technika zapewniająca w zamkniętych pomieszczeniach budynku lub w kabinach pojazdów wymagane warunki klimatyczne: głównie czyste i pozbawione zapachu powietrze o odpowiedniej wilgotności i temperaturze;

do klimatyzowanego pomieszczenia musi być, ze względów higienicznych, doprowadzane powietrze zewnętrzne w ilości 30–50 m³ na osobę w ciągu godziny. Klimatyzacja łączy funkcje wentylacji (wymiany powietrza) i uzdatniania powietrza przed wprowadzeniem do pomieszczenia. Procesy uzdatniania powietrza obejmują (wybrane stosownie do potrzeb) m.in.: filtrację, odpylanie, pochłanianie lub neutalizację substacji chemicznych, dezynfekcję, jonizację, ogrzewanie, chłodzenie, nawilżanie, osuszanie; są realizowane przy użyciu odpowiednich urządzeń (filtrów, chłodnic, nawilżaczy i in.); zawsze jest konieczna współpraca ze źródłem ciepła i zimna (chłodziarką), czasem przy wykorzystaniu pompy ciepła. Zestaw urządzeń do uzdatniania powietrza z wentylatorem nawiewnym, siecią przewodów i nawiewnikami tworzą instalację klimatyzacyjną nawiewną, a ta, wraz z instalacją wywiewną (z wentylatorem odprowadzającym zużyte powietrze) — system klimatyzacyjny; powiązane w jeden zespół i umieszczone we wspólnej obudowie urządzenia do uzdatniania powietrza wraz z wentylatorem oraz agregatem chłodniczym tworzą klimatyzator. W samochodach i autobusach system klimatyzacyjny zwykle jest wyposażony w urządzenie chłodnicze sprężarkowe, a sprężarka jest napędzana silnikiem pojazdu.