katakumby
 
Encyklopedia PWN
katakumby
[łac.]:
1) podziemne cmentarze w starożytnym Rzymie, których tradycję przejęto od Etrusków; system długich i wąskich kilkukondygnacyjnych korytarzy kutych w skale, gdzie wzdłuż ścian drążono komory lub nisze na pochówek zmarłych, a wnęki zamykano od góry łukiem (arcosolium), od frontu płytą z nazwiskiem pochowanego; groby znamienitych osób umieszczano w dużych sklepionych pomieszczeniach (kubikula) otwierających się na korytarze łukiem; ściany korytarzy i kubikulów, służących w katakumbach wczesnochrześcijańskich za kaplice, zdobiono malowidłami, głównie o tematyce symboliczno-eschatologicznej;
2) podziemia kościołów lub kaplic, gdzie w ścianach w piętrowych wnękach stawia się trumny z ciałami zmarłych, zamurowując je;
3) budowla grobowa na cmentarzu, nadziemna lub podziemna, zawierająca nisze uszeregowane rzędami w kilku kondygnacjach, w których umieszcza się trumny lub urny, zazwyczaj zamurowywane.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia