kalifowie sprawiedliwi

kalifowie sprawiedliwi, kalifowie prawowierni, arab. al-chulafa ar-raszidun, al-hulafā’ ar-rāšidūn,

pierwsi 4 kalifowie muzułmańscy, bezpośredni następcy Mahometa;

panowali 632–661, kolejno: Abu Bakr, Umar Ibn al-Chattab, Usman Ibn Affan i Ali Ibn Abi Talib; sprawowali funkcję kierując się przykładem Proroka i czerpiąc z tradycji plemiennych przedmuzułmańskiej Arabii; byli wybierani bezpośrednio przez przedstawicieli gminy muzułmańskiej; w tym okresie zostały ustanowione podstawy funkcjonowania państwa islamu, kalifat ulegał także stałemu powiększaniu w wyniku intensyfikacji podbojów (futuhat); czasy k.s., szczególnie panowanie Abu Bakra i Umara Ibn al-Chattaba, są uważane za archetyp państwa muzułmańskiego, ideał, do którego powinny dążyć współcz. państwa opierające się na islamie.