jedwabnictwo
 
Encyklopedia PWN
jedwabnictwo,
dział gospodarki rolnej obejmujący produkcję kokonów jedwabników (głównie morwowych), hodowlę jedwabników (w stacjach hodowli jedwabnika), wstępną obróbkę kokonów oraz uprawę morwy, której liście stanowią pokarm gąsienic;
jedna z najstarszych gałęzi hodowli zwierząt (początkowo ok. 6000 p.n.e. w Chinach, prawdopodobnie także w Indiach), w Europie zapoczątkowana w VI w., w Polsce w XVII w. (w XVIII w. istniało 28 zakładów jedwabniczych). Gospodarka morwowa obejmuje nasiennictwo, produkcję krzewów i drzew morwowych, ich sadzenie i użytkowanie, zwalczanie szkodników i chorób morwy; karmą jedwabnika morwowego są głównie liście morwy białej, zbierane od maja do lipca w ilości 50–60% całego ulistnienia. Głównym producentem kokonów są kraje azjatyckie (ok. 90% światowej produkcji). Z 1 kg suchych kokonów otrzymuje się do 400 g jedwabiu w stanie surowym (greża). Oprócz kokonów jedwabnika morwowego są też użytkowane (głównie w Azji) kokony jedwabników dębowych (zbiór — ok. 1/3 produkcji kokonów jedwabnika morwowego); terminem jedwabnictwo określa się też wyrób tkanin z jedwabiu naturalnego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia