iwieńska kultura,
archeol. kultura wczesnej epoki brązu, datowana metodą radiowęglową na przeł. 2400 i 2300–przeł. 1900 i 1800 p.n.e., wydzielana dla terenów Kujaw, Pałuk, południowej części Pomorza Gdańskiego i ziemi chełmińskiej;
iwieńska kultura
Encyklopedia PWN
podstawę gospodarki stanowiła hodowla zwierząt — znana jest zagroda dla bydła otoczona rowem (kraal) z Biskupina; obrządek pogrzebowy szkieletowy, groby płaskie; ceramika — typowe naczynia dzwonowate i tulipanowate; sporo wyrobów krzemiennych — groty oszczepów, grociki strzał; wyroby brązowe pochodzą z kultury unietyckiej — siekierki, sztylety, berła sztyletowe i in.; nazwa od cmentarzyska w Iwnie, woj. kujawsko-pomorskie.
