interoreceptory

interoreceptory

[łac.],

interoceptory,

receptory pobudzane przez zmiany wewn. środowiska organizmu, położone w ścianach narządów wewn., w sercu, naczyniach krwionośnych (np. baroreceptory reagujące na zmiany ciśnienia krwi w tętnicach);

w interoreceptorach powstaje zespół informacji (zaliczanej do tzw. czucia trzewnego) przekazywanej do ośr. nerwowych za pośrednictwem nerwów autonomicznego układu nerwowego; na podstawie tej informacji układ autonomiczny reguluje czynność narządów wewn., np. ciśnienie tętnicze krwi, częstość skurczów serca.