indol

indol, benzopirol,

związek heterocykliczny, którego cząsteczka składa się z 2 skondensowanych pierścieni aromatycznych: — benzenowego i pirolowego;

bezb. substancja krystal., rozpuszczalna w gorącej wodzie, alkoholu etylowym, eterze dietylowym; temperatura topnienia 52°C, temperatura wrzenia 254°C; w dużym rozcieńczeniu ma zapach jaśminu; otrzymywany ze smoły węglowej; pochodne i. występują w organizmach roślinnych i zwierzęcych (alkaloidy, białka, mikroskładniki wielu olejków eterycznych; pochodną i. jest niebieski barwnik — indygo); stosowany gł. w kwiatowych kompozycjach perfumeryjnych (w stężeniu mniejszym niż 1%) oraz w syntezach org., zwłaszcza środków leczniczych.