implant pniowy, wszczep pniowy,
proteza przywracająca zdolność słyszenia chorym z uszkodzonym nerwem słuchowym (np. wskutek zmian nowotworowych bądź pourazowych);
implant pniowy
Encyklopedia PWN
ma postać wszczepianej do pnia mózgu elektrody o dł. 5,5 mm, szer. 3 mm, grub. 0,6 mm (mogącej zawierać 9–21 kanałów informacyjnych) z tzw. szybką strategią kodowania mowy; do i.p. są dołączone, umieszczone na ciele pacjenta, urządzenia zewn.: mikrofon odbierający dźwięki z otoczenia oraz mikroprocesor przetwarzający sygnały akustyczne na elektryczne. W Polsce program zastosowania i.p. i późniejszej rehabilitacji słuchu oprac. 1998 zespół Inst. Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie, pracujący pod kierunkiem H. Skarżyńskiego, który 1998 dokonał pierwszego wszczepu i.p. (u 28-letniej pacjentki, podczas usuwania guzów nowotworowych nerwu słuchowego i móżdżku); Polska była czwartym krajem, w którym przeprowadzono taką operację.
