huculski koń

huculski koń,

rasa małych koni górskich, wyhodowana w XVII w. we wschodnich Karpatach (na Huculszczyźnie) przez skrzyżowanie koni wywodzących się od dzikiego tarpana i ras mongolskich (pochodzących od konia Przewalskiego) z końmi szlachetnymi (ostatnio zwłaszcza arabami);

Typ: konie małe i rasy prymitywne

Pochodzenie: Ukraina (Huculszczyzna)

Wysokość w kłębie: od 132 cm (klacze, ogiery od 135 cm)od 145 cm (ogiery, klacze do 143 cm)

cechuje je krępa budowa, mocne kopyta, wytrzymałość, odporność, instynkt zwierząt górskich; typ ogólnoużytkowy, również juczny; wysokość w kłębie 130–140 cm, masa ok. 400 kg; maść gniada, kara, myszata, srokata; w Polsce hodowane w województwach południowych (stadnina państw. w Siarach k. Gorlic); hodowane również na Ukrainie, w Bułgarii, Słowacji, Rumunii.