high-tech architektura,
jeden z nurtów architektury postmodernistycznej rozwijający się od lat 70. XX w.,
high-tech architektura
Encyklopedia PWN
budowle architektury high-tech odznaczają się wyeksponowaniem konstrukcji i ciągów komunikacyjnych, użyciem elementów architektury przemysłowej, twardymi, lśniącymi, metalicznymi powierzchniami i jaskrawą kolorystyką; charakterystyczna dla tego nurtu jest także predylekcja do stosowania metalu (głównie aluminium i stali chromowej) oraz szkła i plastiku; za modelowe dzieło architektury high-tech jest uważane Narodowe Centrum Sztuki i Kultury im. G. Pompidou w Paryżu (1971–77, R. Piano i R. Rogersa); ważnymi przykładami architektury high-tech są także zaprojektowane przez N. Fostera Sainsbury Centre for Visual Arts w Norwich (1977) i Renault Distribution Center w Swindon (1984).
