gubernator
[łac., ‘sternik’, ‘zarządca’]:
gubernator
Encyklopedia PWN
1) w dawnej Polsce administrator wielkich majątków ziemskich; w XV w. tytuł namiestnika król. w Prusach Król., zniesiony 1467; 1772–1849 kier. władzy adm. w Galicji i Lodomerii; od 1837 urzędnik na czele urzędu gubernialnego w Królestwie Pol.;
2) w wielu krajach tytuł różnego rodzaju wyższych urzędników państw.; w carskiej Rosji urzędnik stojący na czele guberni; w USA urzędnik sprawujący najwyższą władzę wykonawczą stanu, wybierany przez ludność; w systemie Wspólnoty Narodów osobisty przedstawiciel króla.
