gryficka sprawa

gryficka sprawa,

potoczna nazwa uchwały KC PZPR z V 1951 w sprawie naruszeń linii partii w zakresie polityki kolektywizacji rolnictwa;

działająca w pow. gryfickim młodzieżowa brygada specjalna w celu wykonania planu skupu zbóż dokonywała u rolników rewizji połączonych z niszczeniem dobytku, biciem i aresztowaniem opornych; podobnie działo się także w wielu innych miejscowościach, jednakże wydarzenia gryfickie władze PZPR potraktowały wyjątkowo; uchwała KC PZPR „w sprawie łamania linii partii w organizacji gryfickiej województwa szczecińskiego” potępiła stosowanie bezprawnych metod wobec chłopów i podkreśliła, że polityka izolacji „kułaków” nie oznacza wyjęcia ich spod prawa i przyzwolenia na stosowanie wobec nich represji; potępiono też naruszanie „niewzruszonej zasady dobrowolności przystępowania do spółdzielni” produkcyjnych. W stosunku do winnych naruszeń linii partii wyciągnięto konsekwencje partyjne i służbowe, a kilka spraw skierowano na drogę sądową; s.g. zahamowała tempo kolektywizacji i przyczyniła się do organiczenia stosowania metod bezpośredniego przymusu.