german

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

german, Ge, germanium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 32;

Symbol: Ge

Nazwa łacińska: Germanium

Liczba atomowa: 32

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 14 — węglowce

Odkrycie: 1886

Odkrywca: Winkler Clemens Alexander

względna masa atomowa 72,61; należy do grupy węglowców; szarobiałe kryształy, dość twarde, kruche; odporny na czynniki atmosferyczne, zasady i kwasy nieutleniające; temperatura topnienia 937,4°C, temperatura wrzenia 2830°C, gęstość 5,35 g/cm³; metal; ma właściwości półprzewodnika; występuje na stopniach utlenienia IV i II (połączenia nietrwałe); tworzy germanowodory (germany) analogiczne do krzemowodorów; ditlenek germanu GeO₂ jest amfoteryczny z przewagą właściwości kwasowych; znane są liczne związki germanoorganiczne. W przyrodzie german występuje jako pierwiastek rozproszony, rzadko w postaci własnych minerałów, gł. germanitu i argyrodytu, zwykle jako domieszka w wielu siarczkach metali, zwłaszcza cynku i miedzi, obecny także w niektórych węglach kopalnych i w ropie naftowej. W latach 50. german był szeroko stosowany w elektronice półprzewodnikowej, obecnie zastąpiony krzemem, związkami galu; german jest używany m.in. w spektroskopach, ultraczułych detektorach podczerwieni (przepuszcza promieniowanie podczerwone) oraz jako składnik stopów specjalnych, luminofor, a jego tlenek jest składnikiem szkieł optycznych. German odkrył 1886 C.A. Winkler.