geobionty
ekol. organizmy stale żyjące w glebie;
[gr. gḗ ‘ziemia’, biṓn, bióntos ‘żyjący’],
pedobionty,
geobionty
Encyklopedia PWN
np. bakterie, sinice, glony (zielenice), pierwotniaki, grzyby, nicienie, skąposzczety (wazonkowce i dżdżownice), roztocze, niektóre owady (np. chrząszcze, muchówki, termity), ssaki (ryjące); geobiony wykształciły przystosowania do środowiska glebowego — m.in. grzebne narządy ruchu (kret, turkuć), odpowiedni sposób odżywiania (dżdżownica); są wrażliwe na zmiany wilgotności, odczyn gleby i in. czynniki.
