garłacz,
wojsk. ręczna broń palna o lufie rozszerzonej u wylotu w kształcie lejka okrągłego lub spłaszczonego poziomo;
garłacz
Encyklopedia PWN
używana XVI–XVIII w., nabijana siekańcami lub śrutem uzyskiwała duży rozrzut pocisków z jednego strzału.