gałęzie prawa

gałęzie prawa,

zbiór norm prawnych (przepisów prawnych) regulujących wyodrębnioną dziedzinę życia społecznego;

podział prawa na gałęzie powstaje w wyniku poziomego (w przeciwieństwie do hierarchicznego) uporządkowania systemu praw opartego gł. na doktrynie prawnej; najczęściej stosowanymi kryteriami wyróżniania g.p. są: przedmiot regulacji, czyli rodzaj regulowanych stosunków społ. (np. stosunki rodzinne), metoda regulacji (cywilna, karna, adm.), podmioty, do których są adresowane normy prawne (np. prawo karne wojsk.); poza wymienionymi kryteriami stosuje się często także inne, np. kryterium zasad prawa czy kodyfikacji; o wyróżnieniu g.p. mogą decydować także inne względy, jak tradycja hist. czy potrzeby dydaktyczne; w polskim prawie wyróżnia się m.in. następujące g.p.: prawo konstytucyjne, prawo karne, prawo karne procesowe, prawo cywilne, prawo cywilne procesowe, prawo adm., prawo handl., prawo pracy, prawo rodzinne i opiekuńcze, prawo finansowe, prawo mor., prawo rolne, prawo międzynar. publiczne, prawo międzynar. prywatne; niektóre z wymienionych g.p. cechuje wewn. zróżnicowanie przedmiotu regulacji i związana z tym wielość aktów prawnych, co jest z reguły powodem wydzielania dalszych działów g.p., np. w prawie cywilnym — prawa zobowiązań, prawa rzeczowego, prawa spadkowego.