formy życiowe roślin

formy życiowe roślin, biomorfy,

postacie, w których rośliny przeżywają najbardziej niekorzystną porę roku (zima, susza), wyróżnione na podstawie najbardziej charakterystycznej cechy — umiejscowienia pąków odnawiających;

najbardziej jest znana klasyfikacja duńskiego fitogeografa C. Raunkiaera (przełom XIX i XX w.): 1 fanerofity (F), dominują w klimacie tropikalnym wilgotnym; 2 epifity (E), dominują w klimacie tropikalnym wilgotnym; 3 chamefity, niskopąkowe (Ch) — pąki odnawiające znajdują się tuż nad glebą, w zimie (w klimacie zimnym) są przykryte śniegiem (krzewinki, półkrzewy), występują w klimacie zimnym oraz w strefach suchych i pustynnych; 4 hemikryptofity, naziemnopąkowe (H) — pąki odnawiające są na równi z powierzchnią ziemi, chronione przez obumarłe lub żywe liście odziomkowe (np. mniszek lekarski, kępkowe trawy), dominują w strefie umiarkowanej; 5 kryptofity, skrytopąkowe (K) — pąki odnawiające na bulwach, kłączach i cebulach ukryte w: ziemi (geofity; np. kokoryczka), w szlamie (helofity, np. pałka) i w wodzie (hydrofity, np. żabiściek), występują w strefie umiarkowanej oraz w strefach suchych i pustynnych; 6. terofity (T). Procentowe zestawienia poszczególnych grup form życiowych roślin w zbiorowisku roślinnym lub we florze danego obszaru tworzą ich spektra biologiczne, na których podstawie wyodrębnia się formacje roślinne.