fasada

fasada

[wł.],

elewacja budynku, w której przeważnie znajduje się główne wejście, odróżniająca się od pozostałych bogatszą kompozycją architektoniczną i dekoracją;

fasada może być podporządkowana ogólnej kompozycji budynku, i jako integralna część bryły odpowiadać jej wewnętrznym podziałom lub odgrywać rolę niezależną, np. w budowlach centralnych; w architekturze miejskiej stanowi ważny czynnik kompozycji urbanistycznych, jako dominujący akcent placów i zakończeń osi widokowych, lub w układzie szeregowym, kształtując pierzeje placu i ulicy; fasady z portykami, kolumnami są typowe dla świątyń greckich i rzymskich; szczególnie bogate fasady spotykamy w architekturze sakralnej; w architekturze kościelnej najbardziej charakterystyczne są 2 typy fasad: bezwieżowa i dwuwieżowa; w architekturze świeckiej szczególnie bogate fasady wykształciła architektura pałacowa w XVI–XVIII w.

Paryż, fasada Luwru (Claude Perrault, Le Vau, Charles le Brun), od 1665