entelechia
 
Encyklopedia PWN
entelechia
[gr. entelécheia],
filoz. termin wprowadzony prawdopodobnie przez Arystotelesa, w którego metafizyce oznacza formę wewnątrz bytu, która jako akt kształtuje celowo materię, będącą możnością (potencją);
w człowieku entelechia jest tożsama z duszą ożywiającą ciało; koncepcję entelechii przejęli i rozmaicie rozwijali filozofowie średniowieczni (m.in. św. Tomasz z Akwinu, św. Bonawentura); termin entelechia występuje również we współczesnych teoriach biologicznych (witalizm).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia