dźanamsakhi
hagiograficzne opowieści o życiu założyciela sikhizmu — Guru Nanaka, czasem także pozostałych Guru sikhijskich;
[pendżabskie janamsakhi ‘biografia’],
dźanamsakhi
Encyklopedia PWN
najstarsze teksty prozatorskie w języku pendżabskim; zawierają anegdoty i przypowieści o faktach oraz legendarnych wydarzeniach, sławiące mądrość, dobro i charyzmę Guru (guru); niekiedy przyjmują też formę dyskursów rel.-filoz. i etycznych; powstałe w języku pendżabskim lub w sadhukkari (eklektycznym dialekcie ówczesnej literatury rel.), zapisywano alfabetem gurmukhi; krytyczne wydanie najstarszej zachowanej hagiografii Guru Nanaka, datowanej na 1620–40, ukazało się 1926 pt. Puratan dźanamsakhi [‘najstarsza biografia’]; inne ważne hagiografie to Miharban dźanamsakhi [‘biografia (wg) Miharbana’] (ok. 1640), Bala dźanamsakhi [‘biografia (wg) Bali’] 1658 i Mani Singh dźanamsakhi [‘biografie (Guru sikhijskich wg) Mani Singha’] (1. poł. XVIII w).
