dysfagia
 
Encyklopedia PWN
dysfagia
[gr. dys˜ ‘nie˜’, ‘źle’, phageín ‘jeść’],
med. trudność lub niemożność połykania spowodowana zaburzeniem przechodzenia połkniętych pokarmów;
może być dolegliwością stałą lub przemijającą; ze względu na umiejscowienie przeszkody występuje dysfagia górna, ustno-przełykowa (objaw zmian zapalnych, nowotworowych lub urazowych języka, podniebienia miękkiego i gardła, a ponadto porażenia ogniskowego oraz zmian chorobowych mięśni) i dysfagia dolna, przełykowa (występuje przede wszystkim w przebiegu stanów zapalnych błony śluzowej przełyku, owrzodzeń, oparzeń, urazów, zmian bliznowatych, uchyłków, nowotworów przełyku, zaburzeń motoryki przełyku).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia