diagnostyka
dział medycyny zajmujący się metodami rozpoznawania zespołów chorobowych;
[gr. diagnōstikós ‘umiejący rozpoznawać’],
diagnostyka
Encyklopedia PWN
rozpoznanie ustala się na podstawie badania podmiotowego (wywiad lekarski, anamneza) i przedmiotowego (badanie fizykalne), a także wyników badań laboratoryjnych, radiologicznych, ultrasonograficznych (ultrasonografia), tomograficznych (tomografia komputerowa), rezonansu magnetycznego, radioizotopowych, biopsyjnych (biopsja), echograficznych, endoskopowych, dopplerowskich, elektrofizjologicznych (elektrodiagnostyka) itp.; rozróżnia się diagnostykę ogólną, zajmującą się podstawowymi metodami badania klinicznego, diagnostykę szczegółową — w poszczególnych działach medycyny lub grupach chorób, oraz diagnostykę różnicową, ustalającą rozpoznanie na podstawie porównawczego zestawienia podobnych objawów występujących w różnych chorobach; postęp w diagnostyce umożliwia coraz wcześniejsze wykrywanie wielu chorób (układu krążenia, nowotworów, zaburzeń przemiany materii i in.), a tym samym skuteczniejsze leczenie.
