descholaryzacja społeczeństw
 
Encyklopedia PWN
descholaryzacja społeczeństw,
koncepcja pedag. sformułowana 1971 przez I. Illicha;
jej zwolennicy twierdzą, że uczenie się jest tą aktywnością człowieka, która nie tyle wymaga kierowania przez inne osoby, ile przede wszystkim zapewnienia dobrowolności i swobodnego dostępu do źródeł informacji; „uszkolnione” podejście do dzieciństwa zostało wytworzone wraz z narodzinami społeczeństwa przem., którego ideologii podporządkowano instytucję szkoły; ujawnienie ideol. i opresyjnego charakteru systemu szkolnego nie wiąże się z propozycją jego odnowy, gdyż alternatywą dla dotychczasowych instytucji edukacyjnych nie są nowe, lepsze szkoły, ale z postulatem ich całkowitej likwidacji; program taki — mając na celu wyzwolenie jednostek spod mechanizmów instytucjonalnej dyskryminacji — prowadzi w konsekwencji do zmiany dotychczasowych struktur społ.; opiera się na ryzykownym założeniu antropologicznym, zgodnie z którym każdy człowiek, bez względu na wiek, stopień dojrzałości i cechy osobowościowe, jest w stanie sam ponosić odpowiedzialność za własny rozwój i uczyć się zgodnie z własnymi potrzebami i możliwościami; w zdescholaryzowanym świecie powinno się realizować 3 cele edukacyjne: zapewnić wszystkim, którzy chcą się uczyć, prawo do korzystania z zasobów informacji w każdym momencie ich życia; upoważnić wszystkich, którzy chcą się dzielić swymi wiadomościami, do wyszukania tych, którzy chcą się od nich uczyć; i wreszcie stwarzać wszystkim, którzy chcą przedstawić jakąś kwestię ogółowi, okazję, by mogli ją podać do wiadomości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia