dealer
[dị:lər; ang.]:
dealer
Encyklopedia PWN
1) pośrednik (firma lub osoba) przeprowadzający transakcje handlowe we własnym imieniu i na własny rachunek; dealer kupuje i sprzedaje instrumenty finansowe (np. akcje, bony skarbowe), polisy ubezpieczeniowe lub przedmioty (np. samochody) i inne, czerpiąc ze swej działalności przychody z uzyskanej marży;
2) pracownik banku, członek zespołu dealerskiego, zatrudniony w jednostce organizacyjnej banku, zwanej departamentem skarbu;
3) pot. osoba rozprowadzająca narkotyki.
