czystość krwi

czystość krwi, hiszp. limpieza de sangre,

w Hiszpanii w XV–XIX w. pojęcie występujące w kontekście norm moralno-rel. i ograniczeń prawnych, wiążących pełnienie określonych funkcji publicznych z przynależnością do tzw. starych chrześcijan;

ograniczenia te nakładały obowiązek przedłożenia dowodów cz.k., czyli braku wśród przodków (do 4 pokolenia) żyda, muzułmanina lub osoby skazanej przez inkwizycję; pierwsze ograniczenia tego typu zabraniały nawróconym na chrześcijaństwo pełnienia określonych urzędów (np. od 1449 w Toledo) lub przynależności do zakonów (1483 statuty zakonu Alcántara); od 1522 uniwersytety w Salamance i Valladolid wymagały świadectw cz.k. od wszystkich ubiegających się o tytuły nauk.; od 1547 statuty arcybpa Toledo, kard. J.M. Silíceo, zabraniały nawróconym pełnienia jakichkolwiek funkcji i urzędów kośc.; w XVI–XVII w. wymóg składania świadectw objął wiele dziedzin życia; przetrwał do 1. poł. XIX w., wywierając duży wpływ na hiszp. mentalność.