czeladź,
służba wiejska, ludność zatrudniona w folwarkach oraz gospodarstwach kmieci i gburów, niekiedy używana jako dworska służba domowa;
czeladź
Encyklopedia PWN
w średniowieczu rekrutowała się z poddańczej ludności chłopskiej, często spośród niewolnych; później tworzyła ją młodzież zagrodnicza, chałupnicza i komornicza, rzadziej kmieca, a także ludzie luźni; do czeladzi folwarcznej zaliczali się m.in. parobkowie, dziewki, pastusi, owczarze, mielcarze, stróże, woźnice, gajowi; szczególną jej kategorię stanowili rataje, a w XIX–1. połowie XX w. fornale; w połowie XIX w. dworska czeladź stała się najliczniejszą grupą bezrolnych chłopów (ok. 50%), stanowiąc wraz z komornikami najgorzej sytuowaną grupę mieszkańców wsi.
