czeczotowatość

czeczotowatość,

leśn. charakterystyczny rysunek słojów drewna (tzw. czeczota), głównie brzozy (rzadziej topoli, jaworu, wiązu i in. drzew liściastych);

skutek przerostu tkanki drzewa w miejscu zgrubienia (tzw. obrzęki) pnia, wywołanego działaniem grzybów i bakterii, obecnością licznych pąków śpiących lub mechanicznymi urazami pnia; u brzozy karelskiej stanowi cechę dziedziczną; drewno z czeczotowatością jest cenione w meblarstwie.