cząstki wirtualne
Encyklopedia PWN
w rachunku zaburzeń (perturbacyjnym) pełna amplituda oddziaływania cząstek rzeczywistych jest obliczana jako suma amplitud oddziaływań, w których cząstki te „wymieniają” między sobą jedną, dwie itd. cz.w. o ładunkach i masach odpowiadających cząstkom rzeczywistym i dowolnych, zgodnych jedynie z zasadami zachowania, energiach i pędach (czyli nie spełniających relacji E2 − 
2c2 = m2c4, gdzie E — energia, p — pęd, m — masa, c — prędkość światła). Graficzną reprezentacją tej metody obliczania amplitud są tzw. diagramy Feynmana (w których cz.w. przypisuje się liniom wewn., a cząstki rzeczywiste — liniom zewn.).
2c2 = m2c4, gdzie E — energia, p — pęd, m — masa, c — prędkość światła). Graficzną reprezentacją tej metody obliczania amplitud są tzw. diagramy Feynmana (w których cz.w. przypisuje się liniom wewn., a cząstki rzeczywiste — liniom zewn.). 
