czarter
 
Encyklopedia PWN
czarter
[ang., ‘karta’],
umowa pisemna, na mocy której przewoźnik (morski lub lotniczy) oddaje całą powierzchnię albo określoną część powierzchni ładownej statku (samolotu) do przewozu towarów na określoną podróż (czarter na podróż) lub na czas (czarter na czas) za wynagrodzeniem.
Umowy czarterowe są ujmowane w dokumentach zwanych czarterpartiami (ang. charter-party ‘podzielona karta’, ‘podzielony dokument’). Na podstawie czarteru na podróż, a częściowo również czarteru na czas, przewozi się z reguły jednolite ładunki masowe: produkty naftowe, węgiel, rudy, cement, drzewo, zboże itp. Umowa czarterowa powinna być zawarta na piśmie i ustalać m.in. wielkość statku i ładunku, termin gotowości statku, nazwę portu załadowania i wyładowania, rodzaj i rozmiary ładunku, wysokość frachtu i sposób zapłaty, czas przeznaczony na załadunek i wyładunek. Czarter występujący w transporcie lotniczym jest też umową, na mocy której osoba rozporządzająca statkiem powietrznym oddaje za wynagrodzeniem czarterującemu: samolot wraz z załogą lub bez niej na określony czas lub serię lotów (czarterującymi mogą być tylko przedsiębiorstwa transportu lotniczego) lub powierzchnię samolotu do przewozu towarów albo zorganizowanych grup pasażerów (czarterującymi są m.in. biura podróży, organizacje społeczne).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia