curatores rei publicae
centralnie mianowani zarządcy finansów poszczególnych miast w cesarstwie rzymskim;
[łac., ‘zarządcy’, ‘opiekuni’],
curatores rei publicae
Encyklopedia PWN
kontrolowali wydatki publiczne i zarządzanie majątkiem miejskim oraz wywiązywanie się ze zobowiązań finansowych wobec miast (długów, zastawów); mianowani spośród senatorów, ekwitów i przedstawicieli elit lokalnych; sporadycznie poświadczeni już w I w. n.e., ciągle jeszcze nieliczni w II i III w., wraz z zanikiem autonomii miast wystąpili powszechnie; w IV w. byli wybierani przez kurie miejskie, zanikli w wieku następnym.
