cinema-nôvo
ruch odnowy kina brazylijskiego w latach 60. zapoczątkowany przez grupę młodych twórców, popieranych przez kluby film., krytyków i intelektualistów brazylijskich;
[sinẹma nọwu; portug.],
cinema-nôvo
Encyklopedia PWN
głosił hasło niezależnej produkcji, wolnej od obcych wpływów kulturowych (tzw. dekolonizacja kultury brazylijskije); zaznaczył się zwrotem ku rodzimej literaturze i sztuce lud. oraz realist. ujmowaniem problemów społ. kraju; początkowo inspirowany wł. neorealizmem (filmy N. Pereiry Dos Santona, A. Viany, D. Santosa i R. Guerry), następnie rozwijany pod wpływem czołowego twórcy i teoretyka ruchu, G. Rochy’ego (autora manifestu Estetyka głodu i gwałtu 1961 oraz kreacyjnych filmów); c.-n. wywarło znaczny wpływ na młode pokolenie brazylijskie filmowców: C. Dieguesa, L. Hirszmana, A. Jabora oraz dokumentalistów M. Capovilla, G. Sarno, J. Bodensky’ego, a także na powstające kinematografie krajów rozwijających się; rozwój c.-n. zahamował wojsk. zamach stanu 1964.
