cibora
 
Encyklopedia PWN
ok. 600 gat. bylin lub roślin jednorocznych; występuje na bagiennych terenach strefy umiarkowanej i gorącej; łodyga trójgraniasta, z liśćmi równowąskimi u nasady; kwiatostan szczytowy, wsparty rozetą wąskich liści okrywy kwiatostanowej; najbardziej znanym gat. jest cibora papirusowa, C. papyrus, z obszaru śródziemnomor., bylina do 5 m wys., z rdzenia jej łodyg wyrabiano papirus; w Polsce (gł. przy brzegach wód) rośnie pospolicie cibora brunatna, C. fuscus, i cibora żółta, C. flavescens; znanym gat. ozdobnym (doniczkowym) jest cibora zmienna, zw. papirusikiem, C. alternifolius; cibora jadalna, C. edulis, pochodząca znad Nilu Białego, wytwarza na podziemnych rozłogach jadalne bulwki (tzw. migdałki ziemne), jest uprawiana w południowej Europie, a także Azji i obu Amerykach.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Cibora papirusowa, Cyperus papyrusfot. P. Lammel/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia