chełmińska ziemia
 
Encyklopedia PWN
chełmińska ziemia, ziemia chełmińsko-michałowska, województwo chełmińskie,
do pocz. XIII w. terytorium między Drwęcą, Wisłą, Osą i jeziorami brodnickimi, z grodem kasztelańskim w Chełmnie, należące do Mazowsza;
od 1138 pod panowaniem książąt mazow.; 1228 ks. Konrad I Mazowiecki nadał ziemię chełmińską Krzyżakom, zachowując prawa zwierzchnie; 1307–17 Zakon uzyskał od ks. inowrocławskiego Leszka (potomka Konrada I Mazowieckiego) ziemię michałowską; 1243 utworzono diecezję chełmińską; pokój kaliski 1343 pozostawił z.ch.-m. Krzyżakom; do Polski powróciła 1466 na mocy pokoju tor.; utworzono z niej woj. chełmińskie, stanowiące część Prus Król., które podczas I rozbioru Polski 1772 zostało wcielone do Prus; 1807–15 w Księstwie Warsz., a od 1815 ponownie w Prusach; od 1920 tereny z.ch. w Polsce; 1918–50 w woj. pomor.; 1950–75 w woj. bydg.; 1975–98 w woj. tor., obecnie w kujawsko-pomorskim.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia