chamaił

chamaił, hamaił

[arab. ḥamala ‘nosić’; ḥamā’il ‘coś do noszenia’],

nazwa popularnych, rękopiśmiennych modlitewników wyznających islam Tatarów pol.-litewskich;

ch. były zapisywane pismem arabskim w językach: pol., arabskim, tur. lub białoruskim i obejmowały oprócz modlitw horoskopy, wróżby, przepisy magiczne; w zależności od treści były przeznaczone dla tatar. mułłów (ch. molliński) lub znachorów i wróżbiarzy (ch. fałdżejski).

Chamaił tatarski