caatinga

caatinga

[kaatịŋga; portug. < indiań., ‘biały las’],

ekol. suchy, kolczasty, rzadki las, zajmujący ok. 800 tysięcy km² w północno-wschodniej Brazylii;

w czasie suszy traci liście, przybierając koloryt popielaty; w jego skład wchodzą drzewa (m.in. flaszowce o zgrubiałych, gromadzących wodę, pniach), między którymi występują kolczaste krzewy i naziemne bromelie oraz kaktusy i wilczomlecze; na drzewach liczne epifityczne storczyki; stąd pochodzi maniok kauczukodajny dostarczający kauczuku ceara.