buta-1,3-dien
 
Encyklopedia PWN
buta-1,3-dien, H2C=CH–CH=CH2,
związek organiczny, węglowodór nienasycony z grupy dienów;
bezbarwny, palny gaz; temperatura wrzenia –4,4°C; ulega polimeryzacji i kopolimeryzacji; otrzymywany głównie przez pirolizę lekkich frakcji ropy naftowej albo przez katalityczne odwodornienie butanu lub utleniające odwodornienie butenu bądź mieszanin butenu z butanem; jeden z kluczowych surowców przemysłowych syntezy organicznej: produkcja kauczuków syntetycznych, chloroprenu, butanodiolu, także często stosowany reagent w syntezie dienowej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia