buddyzm koreański

buddyzm koreański,

buddyzm mahajany, wyznawany na Płw. Koreańskim.

Przejęty z Chin w IV–VI w., w okresie nasilonych wpływów cywilizacji chiń.; 668 uznany za religię oficjalną w państwie Silla po podbiciu przezeń innych państw koreań.; do XIV w. zachował dominującą rolę na Płw. Koreańskim; gł. szkoły: hwaom, czhonthe i hedong, reprezentujące egzegetyczną doktrynę kjo, oraz kontemplacyjne szkoły son, które po połączeniu w XIII w. tworzą szkołę dzogje; w XIII w. został też sporządzony kanon pism buddyjskich Tripitaka Koreana; najazdy mong. w XIII w., inwazja jap. wojsk Hideyoshiego oraz rosnące wpływy konfucjanizmu przyczyniły się do upadku buddyzmu w Korei; z nastaniem dyn. Li, 1392 usunięto kler buddyjski ze stolicy, a oficjalną doktryną państw. został neokonfucjanizm; 1945 po wyzwoleniu Korei spod jap. okupacji buddyzm odzyskał dawne znaczenie w społeczeństwie w Korei Południowej, natomiast w Korei Północnej nie odgrywa żadnej roli.